Ik keek als kind ongelooflijk graag naar Extreme Makeover: Home Edition. Ongelóóflijk graag. Het hele programma leek mij toen een droom: op vakantie gaan, terug thuiskomen en een VOLLEDIG nieuw huis zien staan. Nooit begrepen hoe een bus ooit die kasten van huizen kon verstoppen vlak voor de reveal, maar soit. Het idee van te relaxen, naar huis te komen en gewoon een totaal andere afgewerkte woning zien staan: count me in. Sign me up. Move that bus.
Na 13 maanden te renoveren (holy shit da’s lang) weet ik beter. Sterker nog: Extreme Makeover Home Edition lijkt mij nu een Extreme Nachtmerrie. Medeverbouwers zullen onderstaande boodschap vast alleen maar onderstrepen:
Laat nooit.
Vakmannen.
Voor een langere tijdsperiode.
Alleen in je huis.
Zonder af en toe langs te komen.
Nooit.
Ze plaatsen hun gyprocschroeven exact op de plek waar leidingen lopen, maken je verlichting vast op de verkeerde plaats, pleisteren sierlijsten weg (het léf) of plakken je vloeren niet af. Een gat dat 180 mm groot moet zijn is plots maar 120 mm groot. En deze fouten zijn dan nog gemaakt mét onze supervisie.
Move that bus? Nee nee, geef mij maar uw exacte weekplanning. Inclusief pauzes. Bedankt.
Je leest het misschien tussen de lijnen – ik ben dan ook een subtiele ziel –: we hadden de afgelopen weken véél aannemers over de vloer. Geen wonder dat ik nu pas tijd vind om een nieuwe blogpost te schrijven. Van al dat controleren wordt een mens moe, nietwaar.
Dat betekent gelukkig óók dat er heel wat updates zijn. Mooie updates. Vooral witte updates, eigenlijk. Maar zoals een echte blogger het betaamt, krijg je de voor-en-na’s pas straks te zien. Je worstelt toch ook door het hele ‘toen ik 7 jaar oud was, ging ik mee pompoenen oogsten in de moestuin van mijn grootvader’ voor je effectief bij dat recept voor de pompoenlasagne komt? Voilà.
Renovatiesouvenirs
Sinds begin 2022 aka de start van de Vakman Invasie kan je mijn huis eigenlijk ook het Museum Van Mega Random Aannemersspullen noemen. De deuren openen voorlopig niet voor het grote publiek, maar deze stukken vallen onder andere te bezichtigen:
Ook volledige gyprocplaten, metal studs en zelfs dakbedekking worden achtergelaten. Uit liefdadigheid of uit gemakzucht, wie zal het zeggen. On that note: we hebben nog 2 volledige pakken Recticel isolatieplaten van 8 cm, doe maar een bod.
Om maar te zeggen: uitbesteden maakt je leven niet noodzakelijk gemakkelijker. Meestal zelfs moeilijker. En op den duur weet je al helemaal niet meer wie nu nog een sleutel van je huis heeft. (En dat is een beetje alarmerend.)
Just Look Up
Waarom doen mensen dat dan toch? Waarom geven wij duizenden euro’s aan zogenaamde vakmannen die altijd minstens één grote fout maken en die nooit meer komen oplossen? Waarom staan we met handen en voeten in Frans renovatiejargon iets uit te leggen wanneer de website ons echt ‘geen onderaannemers’ had beloofd? Waarom reserveren we al die parkeerplaatsen op hun vraag als ze zich uiteindelijk foutparkeren aan de overkant?
Geldige vragen. Teréchte vragen. Tot ik in februari mijn living binnenkwam na de restauratie van onze oude plafonds.
Even terug in de tijd: toen we ons huis kochten, zag de leefruimte er zo uit.
Fokking latjesplafond.
Je kan je dus inbeelden hoe ik me voelde toen we via een camera dit ontdekten onder het fokking latjesplafond:
Eigenlijk hoef je het je niet in te beelden, want er is beeldmateriaal.
Er was mogelijks ook audiomateriaal, maar dat negeren is in ieders voordeel.
De euforie week al snel voor de realiteit: de plafonds waren nogal beschadigd.
Dat we het gingen restaureren, was voor mij gewoon een voldongen feit. En dat is afgelopen maand dus gebeurd.
En toen ik het zag… deed een Jennifer Lawrenceke.
WOAH.
En die weggehaalde schouw, die je ook op deze foto ziet?
Waanzinnig.
Ik tegen elke vakman, elke aannemer, elke persoon die tegen mij zei dat een nieuw vals plafond steken zoveel gemakkelijker (en goedkoper) was:
It’s gewoonweg het meest prachtige dat ik ooit heb gezien, that’s what it is.
Je moet het natuurlijk nog met een coucheke verf zien, maar bon. Plafonds van 3,15 meter hoog: welkom in mijn leven. Maak het u gemakkelijk.
“Den boven”
Voor nieuwe lezers: mijn vriend en ik gingen aanvankelijk verhuizen naar onze nieuwe woning in april 2021. Je weet wel, een klein jaar geleden. We gingen gewoon onze slaapkamer volledig afwerken en take it from there.
Onze slaapkamer in mei 2021:
Niets om trots op te zijn dus, hoewel mijn broer dat duidelijk wel was.
“Den boven”, inclusief tweede slaapkamer, mijn bureau en de badkamer, kwam al snel niet meer ter sprake. Los van een muurtje bouwen, werd dit verdiep vakkundig genegeerd. Genoeg te doen op “den beneden”. En dus verzamelde de gyproc stof, net als de metal studs.
Tot nu!
In één marathonweek plaatsten we alle gyproc (inclusief plafonds!) in beide slaapkamers.
Terecht trots deze keer.
Ook de papa werd ingeschakeld om profielen te plaatsen (en sluikreclame te maken voor mijn bedrijfje) (langverhaalkort.be) (ik heb nog véél mutsen over) (vraag ernaar) (OP = OP).
Zo ziet puur geluk (en totale uitputting) eruit.
En we zetten door. Dat muurtje in de badkamer waar ik het daarnet over had? Dat is een fullblown muur geworden, met ingebouwd toilet en al. De switch naar “den boven”, we namen het serieus. En dus zien mijn bureau en de badkamer er nu zo uit.
Natte pleister is mijn nieuwe favoriete geur.
Je kijkt naar onze toekomstige inloopdouche. En naar ons toilet. En ik sta eigenlijk al in ons badkamermeubel. En deze foto is met groothoek gemaakt. Oké, ja, de badkamer is klein, maar gepleisterd, dus laat mij.
Ziet er allemaal nogal abstract uit, hé? Gelukkig heb ik een lief dat in zijn vrije tijd al eens graag een mock-up maakt van mijn bureauruimte:
Het eindresultaat zal er waarschijnlijk nog net iets anders uitzien, maar goed. A girl can dream, en a girl kan maak onkosten.
Photo dump
Je ziet het – het zijn al een drukke twee maanden geweest en ik had eigenlijk al een tussentijdse blog moeten schrijven. Hier zijn nog een paar foto’s die ik jullie niet wil onthouden:
Chapke leggen & iedereen zeggen want wie is er nu zo zot om dat zelf te doen? Wij.
In de keuken hebben we de afwerkingschape toch aan onze aannemer overgelaten. En ja! Ook hier plafonds!
Van een metamorfose gesproken:
“Amai, is dat echt dezelfde ruimte?” Jep, kijk maar, Leo:
Iedereen die zegt dat de ‘voor’ beter is dan de ‘na’ verdient een komeet op zijn gezicht.
En dan, om af te sluiten, de reden waarom je soms ook gewoon eens naar beneden mag kijken:
Den Bruno, die zich al helemaal thuisvoelt in het zonnetje aan de voordeur.
En zijn deskundige mening geeft over de vloer in de living. Ja, hij helpt echt, hij ligt daar niet gewoon omdat de zon net daar schijnt of zo.
Merci om te lezen, en ik beloof een snellere update de volgende keer!
Liefs,
Emily
