Sinds 2020 lijkt het haast onmogelijk om met een budget van maximaal 400.000 euro een perfect instapklaar huis te kopen in regio Antwerpen-centrum. Dat wist onze copywriter Emily ook toen ze bezig was met haar huizenjacht. Daarom hakte ze samen met haar partner Bram wel héél snel de knoop door om de vraagprijs te bieden voor een woning die aan al haar criteria beantwoordde, mits een paar lichte opfrissingswerken. Want los van een nieuwe keuken en een iets modernere badkamer, zag alles er best goed uit. Toch? De realiteit pakte al snel anders uit, en ondertussen zit Emily al anderhalf jaar in een totaalrenovatie. In ‘De Grote Renovatieblog’ vertelt ze je er alles over, van the good en the bad tot the ugly. Dit is pt. VII – hier lees je pt. I, pt. II, pt. III, pt. IV, pt. V en pt. VI.
Het was dinsdag 7 juni. Het regende. Maar de zon scheen ook. Ik zat samen met Bram een wak broodje ham-kaas uit de Hypermarkt Carrefour te eten in ons huis. De 12de avond op rij dat we een maaltijd naar binnen hapten die veel beter zou smaken op de branderige parking van een tankstation op de Route du Soleil. De 12de dag op rij dat we in dezelfde outfit (ondertussen kapot gewassen) in ons huis stonden, voor dE LaAtStE LoOdJEs.
Laatste loodjes die ondertussen precies al langer duren dan onze volledige fokking renovatie, maar soit.
Het was dinsdag 7 juni. Het regende. Maar de zon scheen ook. En toen ik buiten keek, zag ik een regenboog. In feite zag ik zelfs een dubbele (zo intens). En het is toen dat ik dacht, heel even: we zijn er bijna. We zijn er nu écht wel bijna. Alles komt goed. Nog héél efkes. Komaan. Let’s go. We got this.
En toen. Toen trapte ik nietsvermoedend met mijn schoen in een sappige verfborstel – op dat moment nog veilig op een stuk karton – en wandelde ik met verfkleur JN.02.82 over onze schone, net gelegde Pure Oak Honey-vloer.
Die er wel echt héél schoon uitziet, fyi. Zeker in combinatie met dus JN.02.82, een kleur die we in maart samen met Ozanne van Jackie Brussels hebben uitgekozen. In 2021 kwam Ozanne ook in maart langs, je weet wel, toen we een maand later gingen verhuizen. Haha. Good times. Soit, een sfeerbeeldje van onze brainstorm:
Eerlijk: dat verfcident is gewoon the story of our renovation life. Als ik onze volledige renovatie moet samenvatten, dan is het: één stap vooruit, twee stappen achteruit. Met hier en daar een lichtpuntje. Dat soms gewoon een vuurvlieg boven een poel drijfzand bleek te zijn. Maar toch: doorheen alle miserie – waarvan ik de helft nog niet eens heb uitgeschreven – is het ons gelukt om een huis op te leveren. Ja, ik spreek nu van een huis, en niet langer van een werf.
Lezer, ’t is weer lang geleden, we hebben veel in te halen, dus: we zullen er maar gewoon invliegen, shall we?
De keuken
Ik heb een keuken. Da’s het grootste lichtpunt van allemaal. Het helderste object aan de renovatiehemel. Dag en nacht verschil. De zon in mijn leven dus dus, basically.
Begin mei zou ze er eindelijk staan: de keuken die ik een dik jaar eerder (!) had besteld. Maar: dat betekende ook dat er eerst een vloer moest liggen. Een kleintje, dachten we. We kochten dan ook zo’n makkie klikvloer met ongelooflijk grote tegels. Echt, hoe moeilijk kan het zijn?
Wel.
Moeilijk.
Zeker als uw hond de helft van de tijd weigert van de chape te komen.
In totaal hadden we 4 (!) dagen nodig om de vloer te plaatsen, inclusief een dag waarop we gewoon alle gelegde tegels weer moest wegnemen. In de verkeerde hoek begonnen. ’t Kan de beste overkomen.
(Maar toch vooral ons.)
We zijn gelukkig wel héél blij met het resultaat:
Ja, terrazo, ja, wij zijn Dansaertvlamingen.
En toen.
Toen stond er plots.
Exact zoals ik het mij had ingebeeld, exact zoals ik het wou.
(En Bram, zoals Bram het ook wou, ik ben geen tiran)
Een keuken. In mijn huis.
(En dat van Bram)
Tijd voor een voor-en-na’ke? Tijd voor een voor-en-na’ke:
Ondertussen hebben we ook een héél coole spatwand en zijn alle muren geverfd (sommige zelfs in ’t zwart) (of, alé, voor de professionals: in S8000-N), maar we moeten toch iéts bewaren voor de final reveal hé? Je weet wel, wanneer echt alles af is? Ergens in 2023 of zo?
De living
Goed, vrienden, nog even over dat sierlijstenplafond hé.
Ik weet dat ik vorige keer, toen de renovatie van de sierlijsten net afgerond was, helemaal was van:
Maar toen ik vorige maand besefte dat ons plafond nu ook nog eens (minstens) 3 lagen verf nodig had, en we dus met een klein borsteltje 3 keer moesten futselen in kleine hoekjes en krulletjes van bloemetjes en bolletjes, ben ik snel veranderd naar:
Zeker die vreselijke, pietluttige, misleidende, veel te dicht op elkaar gezette bolletjes waren een absolute hel om te verven. (vrienden Amber en Wim kunnen er van meespreken.)
(En Bram ook.)
‘Efkes snel de living verven’ evolueerde zo naar ‘elk weekend de living verven TOT IK STERF.’
En dan vergeet ik nog dat alle muren, inclusief plafonds, ook eerst opgeschuurd moesten worden.
Soit, genoeg gezaagd: met de nodige trots presenteer ik u het resultaat van 15 liter JN.02.82 (en ook nog eens onze schone vloer).
En kijk! Hoe mooi!! Onze plafonds geworden zijn!!!
Ah ja, en deze muur hier?
Die hebben we gestoken in het allermooiste blauw dat je ooit hebt gezien. En waar ik ook wel een beetje voor heb moeten vechten. Want gewone verf is al duur. Maar verf die precies is opgestaan uit de azuurblauwe zee van een onbewoond Grieks eiland (bestaat dat zelfs)? Die is… Wel ja, nog duurder.
MAAR ELKE CENT WAARD:
Hoe alles er nu weer vroeger uitzag?
Alé, kom, nog een voor-en-na’ke:
Ik had niet hélemaal ongelijk, daar bij die regenboog: we zijn er echt wel bijna, en ik denk dat ik deze makeovers pas echt ten volle ga appreciëren (lees: er nekeer goed over ga bleiten) als alles officieel achter de rug is.
Den boven
Ah, den boven. Lang genegeerd, nu eindelijk ook opgewaardeerd. Waar zullen we beginnen.
Bij de finaal geverfde tweede slaapkamer?
Van mijn broer die graaf poseert met dubbel zoveel werkgerief dan hij eigenlijk nodig heeft, hebben we ondertussen ook een mooie compilatie:
Of zullen we beginnen bij de afgewerkte ramen in Pools grenen? (something something Dansaertvlaming)
Of moet ik het hebben over de *super trendy en hippe* geverfde master bedroom, met opnieuw een glansrol voor Hague Blue?
Of misschien toch over de opgeschuurde en ingeoliede originele plankenvloeren?
Nee, kom, laat het ons gewoon over de badkamer hebben. De ruimte waar we zelf een muur voor hebben opgebouwd, zelf de ondervloer van hebben versterkt en zelf de chape in hebben gelegd. Bloed. Zweet. Tranen. En dat een dik jaar lang. Maahaaaaar….
Kijk eens hoe GRAAF
GRAVER
GRAAFST mijn (ik bedoel, onze) badkamer geworden is.
Ik pak er even de ‘ik ben klaar om te verhuizen’-checklist bij die ik net op dit eigenste moment zelf heb verzonnen:
- Een luchtdichte en waterdichte woning ✅
- (grotendeels) werkende elektriciteit ✅
- Water (binnenkort ook warm) ✅
- Een (bijna volledig) geïnstalleerde keuken ✅
- Een (bijna volledig) functionele badkamer ✅
Voilà, nog een paar ambetante haakskes wegwerken en ik ben klaar voor de verhuis die gepland staat binnen *checks notes* 2 dagen.
Holy fuuuuu Komt goed hé.
Maar natuurlijk.
Alles komt goed.
Kan iemand voor de zekerheid toch nog ergens een extra regenboog fixen deze week?
Dank bij voorbaat.
Liefs,
Emily
